HONE MORRIS
He taua, he taua. He taua kei tēnei taha, he taua kei tēnā taha. Mea mai tēnei taha, “Me kaua e whakahāngū ngā kupu homai, hoatu me waiho!” Heoi anō ko tā tēnā taha he kite atu, he rongo atu hoki i ēnei kupu e whakahāngūtia ana e te tangata, ā-wahatia, ā-tuhia nei hoki. Koia nei te pakanga i roto i ngā tau tata nei, arā, āe rānei me whakahāngū ēnei kupu? I ēnei rā ka rongohia te waha tangata e whakahāngū ana i ngā kupu nei, ka kitea hoki i ētahi tuhinga a taiohi mā, a pakeke mā taea noatia a kaumātua mā, ā, ka toko ake te pātai, “He tauira pai ēnei hei whāinga māku?” Kāti rā motā, ka noho ngākaurua me tōna pakirehua, ina noho ngākaurua au ka pērā hoki pea ētahi atu, mutu atu, ka hē te reo, nāwai rā ka hē kē atu!
Nō konei ka toko ake te whakaaro kia rangahaua ngā kupu tuhituhi i tuhia tuatahitia ai e te ringa tīpuna mei kore ake e kitea he māramatanga hei whakautu i te pātai rā, ‘Āe rānei me whakahāngū?’. Huri atu ki ngā Nūpepa Māori, ki te Hautaka JPS, ki te mōheni Te Ao Hou me te whakamāoritanga o te Paipera Tapu hei huarahi kohi kōrero. Ā, he hua ka puta, rokohanga atu hoki ki tētahi āhuatanga e kore pea e mōhiotia whānuitia mō te kupu ‘waiho’. Ko ia tēnei te kaupapa o te kauhau, arā, he whakaatu i ngā hua o taku rangahau, he kohi raraunga, he tātari, he whakamārama e purata ai te puna o te kī.